کمی سازی تغییرات پویا در الگوی فضای سبز شهری

فضای سبز معیاری برای ارتقای کیفیت زندگی تلقی شده و یک چارچوب مناسب برای توسعه پایدار، حفاظت محیط زیستی و فرآیندهای برنامه ریزی شهری ایجاد می کند. در دهه های اخیر، توسعه فیزیکی بسیاری از شهرهای بزرگ جهان، منجر به تشدید آلودگی های محیط زیستی و همچنین تخریب و تغییر کاربری فضای سبز شهری شده است. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی یکسری ابزارها و فنون کاربردی و اعمال روش هایی با بهره گیری از آن ها، جهت تحلیل تغییرات توزیع فضایی لکه های سبز شهری می باشد. تغییرات فضای سبز شهری را می توان با استفاده از فنون سنجش از دور و سنجه های سیمای سرزمین، نقشه سازی و کمی سازی نمود. آگاهی از مشخصات کمی و کیفی تغییرات این فضاها، یکی از نیازهای اساسی در مدیریت و ارزیابی منابع طبیعی و آمایش سرزمین است. نتایج حاصل از مرور مطالعات نشان دهنده تغییرات قابل توجه در ترکیب و توزیع مکانی فضای سبز شهری در طول زمان بود که جلوگیری از بروز این تغییرات، مستلزم بهینه سازی جنبه های سیاست ، مدیریت و برنامه ریزی می باشد. یافته ها می تواند پایه ای برای تحقیقات بیشتر در زمینه بهبود کمیت و کیفیت فضای سبز شهری ایجاد کند.

Keywords:

فضای سبز شهری , تغییرات توزیع فضایی , سنجش از دور , سنجه های سیمای سرزمین , مدیریت و برنامه ریزی