تحلیل فضایی خدمات هفتگانه شهری با استفاده از مدل موران (نمونه موردی شهر اوشان فشم میگون)

دو محور برجسته در عدالت فضایی که بر آنها تاکید میشود، چگونگی وضعیت زندگی (هم محیط اجتماعی و هم محیط فیزیکی) و توزیع فرصتها (دسترسی به زیرساخت های اجتماعی، فیزیکی و مجازی) است. برخی عدالت فضایی را فقط دسترسی برابر به تسهیلات عمومی اساسی تعریف کردهاند و معیار سنجش عدالت هم، میزان فاصله از خدمات بوده است. بنابراین هدف از این تحقیق میزان توزیع یکسان خدمات و پخشایش خدمات هفتگانه شهری براساس رویکرد عدالت اجتماعی و در نهایت با استفاده از موران میزان نابرابری و برخورداری شهر فشم است. نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای است و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در این تحقیق از ضریب موران استفاده شده - توصیفی تحلیلی تحقیق است؛ که نتایج تحقیق موید این است که به غیر از خدمات تفریحی توریستی و مذهبی که از الگوی پراکنده پیروی میکنند و بقیه خدماتها از الگوی تصادفی پیروی میکنند. پیشنهاد میشود که بین سطح محرومیت ساکنین و دستیابی به خدمات روندی معکوس اتفاق بیافتد. به عبارت دیگر مناطق محروم اجتماعی - اقتصادی، حداقل از بعد فضایی در محرومیت قرار نگیرند و این نیازمند سیاست گذاری در سطح سازمانهای مرتبط برای توجه به عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی شهری است.

Keywords:

محیط اجتماعی , محیط فیزیکی , خدمات هفتگانه شهری , شهر اوشان فشم میگون