بررسی هویت گردشگری با رویکرد توسعه پایداری در منطقه مشگین شهر

توسعه پایدار از اصول و مبانی پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در جهان محسوب می شود و گردشگری پایدار نشات گرفته از توسعه پایدار است. به دلیل نقشی که گردشگری می تواند در این زمینه به خصوص در کشورهایی مانند ایران ایفا نماید، لزوم و ضرورت توجه به گردشگری پایدار حایز اهمیت فراوان است. موفقیت و رشد پایدار گردشگری در گرو عملکرد مناسب و هماهنگ عناصر و فاکتورهای متعددی است که با هم ارتباط تنگاتنگی دارند. یکی از مهمترین این فاکتورها معماری و هویت محیط کالبدی است. امروزه بعد اجتماعی – فرهنگی و به دنبال آن هویت از مهمترین و زیربنایی ترین اصول در تدوین استراتژی توسعه گردشگری در جهان به شمار می آید. میان گردشگری، ثبات، توسعه و هویت رابطه ای تعریف شده وجود دارد و هرگونه بروز بی هویتی و عدم توجه به ارزش های فرهنگی چه در جامعه میزبان و چه در عرصه جذب گردشگر زیان های جبران ناپذیری به این صنعت وارد می سازد. به طور کلی شهرستان مشگین شهر به عنوان یکی از مهمترین اماکن گردشگری استان اردبیل می باشد ولی علیرغم قابلیت های تاریخی و اکوتوریستی بسیار بالا نتوانسته است هماهنگ با رشد صنعت گردشگری جایگاه مناسبی را در جذب گردشگران ملی و بین المللی در کشور به دست آورد. لذا در این مقاله سعی شده ضمن بررسی اهمیت گردشگری پایدار و نقش معماری در توسعه توریسم پایدار و بررسی مفهوم هویت در محیط ساخته شده به بررسی و شناخت و آگاهی از مطلوبیت عناصر گردشگری در مشگین شهر، پرداخته شود و راهکارهایی در زمینه ارتقای هویت گردشگری با رویکرد توسعه پایداری در محیط کالبدی انسان ساخت در این منطقه ارایه گردد. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام شده است.

Keywords:

گردشگری , شهرستان مشگین شهر , هویت , توسعه پایدار , بوم گرایی