فقر اقتصادی در مقابله با گردشگری شهری در راستای توسعه پایدار شهری با تاکید بر مدیریت شهری درکلانشهرها

توسعه گردشگری به عنوان یک پدیده فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی موجب میشود که فرصت کافی برای تبادل فرهنگی اجتماعی و اقتصادی بین گردشگر و جامعه میزبان به وجود آید. توسعه گردشگری شهری یکی از ارکان توسعه پایدار شهری به شمار میرود که در صورت حرکت مناسب میتواند ضمن آبادانی،عمرانی و پویایی اقتصادی بستر مناسبی برای تعامل فرهنگی و اجتماعی شهروندان ایرانی فراهم آورد. با وجود ظرفیتهای بسیار در حوزه گردشگری شهری هنوز این بخش از گردشگری در کشور از جایگاه مناسبی برخوردار نبوده و نتوانسته است درخور ظرفیتهای موجود ایفای نقش کند. گردشگری امروزه از پویاترین فعالیتها در ایجاد تحول اقتصادی- اجتماعی در گستره جهان بوده که به طور روزافزون اهمیت یافته است ازآنجا که شهرها به عنوان جذاب ترین فضاها برای گردشگران دارای مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و غیره بوده و افزون بر این از جاذبه های طبیعی و میراث فرهنگی نیز بهره مند هستند بنابراین برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری شهرها از تمام ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی باید مورد توجه قرار گیرند. با توجه به نقش نظارتی و اجرایی شهرداری ها در قانون شهرداری این سازمان می تواند نقش موثری در جلوگیری از تداخل کاربری های ناسازگار شهری با مکان های گردشگری داشته و از کاهش کیفیت این مکان ها در صورت تداخل با این کاربری ها جلوگیری کرده و باعث جذب بهتر و بیشتر گردشگران و آسایش خاطر آنان از بازدید از مکان های گردشگری شوند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی جایگاه گردشگری شهری در پایداری درآمدی در راستای خروج از رکود درآمد شهری با تاکید بر کلانشهرها با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که شهرداری ها نقش مهمی در معرفی شهرها به عنوان یک جاذبه گردشگری می تواند داشته باشد و توسعه گردشگری شهری در ایجاد امکانات فرهنگی، مراکز تفریحی، ورزشی، افزایش روابط اجتماعی، مبادلات فرهنگی، تقویت هویت فرهنگی شهر، اصلاح ساختار سنی، ایجاد فعالیتهای خدماتی، تنوع اقتصادی و جلوگیری از رکود اقتصادی شهر نقش مهم را ایفا میکند.

Keywords:

شهرداری ها , گردشگری شهری , اثرات اقتصادی , توسعه اقتصادی