اثربخشی مداخله بازی درمانی مبتنی بر والد- کودک بر پرخاشگری واکنشی کودکان پیش دبستانی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله بازی درمانی مبتنی بر والد- فرزند بر پرخاشگری واکنشی کودکان پیش دبستانی بود. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) ازکودکانی بود که بیشترین نمرات را در اختلالات رفتاری و پرخاشگری کسب کرده بودند. قبل از شروعآموزش در هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. سپس کودکان گروه آزمایش (بازی درمانی) در طی 11 جلسه60 دقیقه ای مورد آموزش قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات نیز، مجددا میزان اختلال گوشه گیری وپرخاشگری هر دو گروه با استفاده از مقیاس های ذکرشده مورد سنجش قرار گرفت. داده های این پژوهش بااستفاده از نرم افزار Spss 23 و از طریق تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که آموزش روش بازی درمانی والد- فرزند بر کاهش نشانه های اختلال گوشه گیری کودکان (P<0/001 و Eta=0/57) و کاهش مولفه های پرخاشگری از قبیل تهاجم، خشم و کینه توزی (P<0/001 و Eta=0/66) تاثیر چشمگیری داشته است. بنابراین استفاده از آموزش بازی درمانی جهت کاهش نشانه های این مشکلات توصیه می گردد.

Keywords:

بازی درمانی , گوشه گیری , پرخاشگری واکنشی , کودکان