عفاف و حجاب در اخلاق اسلامی و مناسبات اجتماعی

علمای علم لغت عفاف را هم معنی با پاکدامنی، پارسایی، تقوا، زهد و ... میدانند و علمای علم النفس و علم اخلاق، عفاف را یک حالت نفسانی انسان می دانند که خلق میانه ای بین خمود و فجور است. نه افراط و زیادهروی در لذات و شهوات است نهتفریط و کوتاهی در لذات حلال و مقبول شرع. علمای علم اخلاق، عفاف را یکی از چهار فضیلت نفسانی مهم انسان یعنیعفت، شجاعت، حکمت و عدالت می دانند. هر انسانی دارای یک یا چهار فضیلت باشد شایسته مدح و ستایش است. مفهومعفاف مختص زنان نیست بلکه مردان نیز باید دارای خلق عفاف باشند. چون عفاف حالتی درونی است و همه انسانها دارایخلقت یکسان هستند. اگر چه انسانها به لحاظ آفرینش ظاهری با یکدیگر تفاوت دارند ولی ذات انسانی و درونی آنها تفاوتندارد. خداوند در قرآن میفرماید: اذا سویته و نفخت فیه من روحی و خلقکم من نفس واحده بهترین راه حل گسترش مفهوم عفاف در جامعه این است که برداشت های نادرست مردم را عوض کنیم، مفهوم عفاف را به عنوان یک صفت روحانی و نفسانی برای همه توضیح و تبیین کنیم. تبیین مفهوم صحیح عفاف برعهده وسایل ارتباط جمعی و سازمان هایی است کهرسالت فرهنگ پذیر کردن مردم را دارند.

Keywords:

حجاب , عفاف , اخلاق اسلامی , مناسبات اجتماعی