رابطه بین ادراک بی کفایتی شغلی با عدم توفیق طلبی شغلی با واسطه گری دلسردی خانوادگی (مورد مطالعه؛ دیدگاه معلمان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان)

هدف تحقیق حاضر، رابطه ادراک بی کفایتی شغلی با عدم توفیق طلبی شغلی با واسطه گری دلسردی خانوادگی بوده است. روشتحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه معلمان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سالتحصیلی 97-1396 بوده است. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که بدین ترتیب از بین نواحی ششگانه شهر اصفهان، دو ناحیه 1 و 5 به طور تصادفی انتخاب و نهایتا تعداد 178 نفر از دبیران برای پاسخگویی انتخاب شدند. ابزارهای تحقیقعبارتند از: 1. پرسشنامه احساس بی کفایتی شغلی 2.پرسشنامه عدم توفیق طلبی شغلی و 9.پرسشنامه دلسردی خانوادگی. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین) و آمار استنباطی (آزمونهای کالموگروف-اسمیرنف، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام به گام، مدل معادله ساختاری) استفاده شده است. بطور کلی نتایج نشان داد، بین ادراک بی کفایتی شغلی (ساختاری، روانی، اجتماعی) با عدم توفیق طلبی شغلی در سطح P> 0/05 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. دلسردی خانوادگی (دخالت، عدم همکاری، عدم توجه به موقعیت،نابهنجاری اخلاقی،انتظارات)، رابطه بین ادراک بی کفایتی شغلی با عدم توفیق طلبی شغلی را در سطح P> 0/05 واسطه گری می کند.

Keywords:

ادراک بی کفایتی شغلی , عدم توفیق طلبی شغلی , دلسردی خانوادگی