امامت از دیدگاه اندیشمندان امامیه در مدرسه کوفه

اندیشه امامت و ویژگ یهای امام به عنوان اصل یترین وجه تمایز مکتب امامیه نسبت بهسایر مکاتب اسلامی، از مهمترین مسایلی است که اندیشمندان نخستین امامیه بر محورآن به بحث و گفتگو نشسته و درباره آن نظریه پردازی کرده اند. اندیشمندان و محدثانشیعه در کوفه درباره تعریف امامت، انگاره های مشترکی داشته و بر این باورند که امامتمقامی بسیار والا و حتی بسی بالاتر از مقام نبوت و رسالت است. آنان مهمترین مولفه مقامامامت را وجوب پیروی و اطاعت مستقل از امام می دانستند که با تفویض دین، رابطه ایمستقیم دارد. از این رو لازم است که خداوند این حق اطاعت را برای امام جعل و نصبکند. البته بزرگان اصحاب امامیه در کوفه در پار های از خصوصیات امامت نظیر گسترهمنابع علم امام به ویژه علم الهامی، گستره ولایت و نوع نگاه به مساله عصمت، با یکدیگراختلافاتی داشته اند. بیشتر این اختلافات به نگرش اندیشمندان و روش کلامی آنانبستگی داشت. در این بین جریان کلامی هشام بن حکم به دلیل مستدل کردن مسایلامامت به استدلالات عقلی در نهایت دیدگاهی خاص ارایه کرد که نسبت به باور جریاناکثریت و محدثان امامیه، در غالب موارد دیدگاهی حداقلی محسوب می شود.

Keywords:

افتراض طاعت , تفویض دین , جعل و نصب , علم امام , گستره ولایت , جریان کلامی هشام بن حکم