ارزیابی پتانسیل های بالقوه ژیوتوریسم در منطقه اورامان با استفاده از روش رینارد

منطقه اورامان، در فاصله 75 کیلومتری جنوب شرق مریوان، به دلیل داشتن پدیده های کمتر معرفی شده طبیعی و ژیومورفولوژیکی، از جمله؛ اشکال کارستی، فرسایشی، زمینشناسی و ژیومورفولوژی فراوان، میتواند از مناطق ژیوتوریسمی به حساب آید، که در صورت شناسایی بیشتر، پتانسیل تبدیل شدن به قطب گردشگری را دارد. این لندفرمها به عنوان چشمانداز، دارای ارزشهای اکولوژیکی، زمینتاریخی، ژیومورفولوژی، زیبایی شناسی، علمی، تاریخی- فرهنگی و اجتماعی- اقتصادی بوده که به واسطه ادراک انسان از عوامل نامبرده تعریف میشوند. در این پژوهش، از روش ارزش علمی و ارزش افزوده به منظور شناسایی پتانسیلهای ژیوتوریسمی منطقه استفاده شده، به ارزشگذاری برخی از مکانهای ژیومورفولوژیک از جمله ناهمواریهای شاهو (با لندفرمهای کارستی و ژیومورفولوژیکی)، آبشار یا چشمه بل، رودخانه سیروان، لندفرمهای ژیومورفولوژیکی (سیرکهای یخچالی، سولی فلکسیون، غارها)، معماری سنتی روستا، جاذبه های فرهنگی و اجتماعی اورامانات پرداخته شده است. امتیاز ژیومورفوسایتهای منطقه در دو ارزش مهم علمی (بازسازی عناصر پالیوژیومورفیک، پالیوکلیما)، و ارزش افزوده (ارزش فرهنگی، تاریخی، زیست محیطی، اقتصادی و زیبایی شناختی)، بین صفر و یک در نظر گرفته شده است. باتوج6ه به بررسی ژیوسایتها و مقایسه امتیازات بدست آمده میتوان چنین نتیجه گرفت که ارزش علمی لندفرمهای مورد نظر از ارزش افزوده آنها، بیشتر بوده است.

Keywords:

روش رینارد , ژیوتوریسم , ارزش علمی , ارزش افزوده , اورامان