مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیرورزشکار

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر حاد یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه بر پلاکتها و دستگاه انعقادی خون در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. بدین منظور، 15 جودوکار مرد با میانگین سنی 24/9 1/37 سال و 15 مرد غیرورزشکار با میانگین سنی 25/6±1/34 سال، یک فعالیت ورزشی زیربیشینه را با 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه روی چرخ کارسنج، به مدت 30 دقیقه اجرا کردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری زمان پروترومبین((PT، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده((aPTT، فیبرینوژن و تعداد پلاکتها((PC قبل، بلافاصله بعد از فعالیت و بعد از 30 دقیقه بازگشت به حالت اولیه جمعآوری شد. فیبرینوژن و PC بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی در گروه ورزشکار (به ترتیب، 19% و 18/9% ؛(p 0/001 و غیرورزشکار (به ترتیب، 19/5% و 24/1% ؛(p 0/001 افزایش یافت و بعد از دوره بازیافت تنها در گروه غیرورزشکار در همان حالت باقی ماند (به ترتیب، 14/7% ؛p 0/001 و 13/2% ؛.(p 0/05 به دنبال اجرای فعالیت ورزشی PT و aPTT در گروه ورزشکار (به ترتیب، -1/9% ؛p 0/05 و % -12/3 ؛(p 0/01 و غیرورزشکار (به ترتیب، -3/6% و - 12% ؛(p 0/001 کاهش یافت و بعد از دوره بازیافت در گروه ورزشکار (بترتیب، -1/6% ؛p 0/05 و -7/3 % ؛(p 0/01 و غیرورزشکار (بترتیب، -2/2% و -10/8% ؛(p 0/001 حفظ شد. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت، 30 دقیقه فعالیت ورزشی زیربیشینه منجر به افزایش تعداد پلاکتها و تحریک دستگاه انعقادی خون میشود. این اثر در آزمودنیهای غیرورزشکار در مقایسه با آزمودنیهای ورزشکار بیشتر است. همچنین، سطوح تغییر یافته این متغیرها در طول دوره بازیافت در آزمودنیهای ورزشکار سریعتر به مقادیر پایه نزدیک میشوند.

Keywords:

دستگاه انعقادی خون , حوادث قلبی- عروقی , فعالیت هوازی زیربیشینه , ورزشکار , غیرورزشکار