تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی- تحریک گیرنده های عمقی عصبی-عضلانی PNF) بر عملکرد عضلانی و حرکتی و درجه ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی و تسهیل عصبی عضلانی گیرنده های عمقی) بر عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجه ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود. بدین منظور ،37 زن و مرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به صورت هدفمند و تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد 19 نفر با میانگین سنی 51/6±53/34 سال، وزن 4/13±02/67 کیلوگرم و درجه ناتوانی 21/1±55/2) و گروه کنترل (تعداد 18 نفر با میانگین سنی 93/4±78/36سال، وزن 13/10±92/66 کیلوگرم و درجه ناتوانی 97/0±88/2) تقسیم شدند. گروه تمرین بهمدت هشت هفته در یک برنامه تمرین ترکیبی (تمرین قدرتی و تمرین تسهیل عصبی عضلانی گیرنده های عمقی) شرکت کرد .همچنین ،پیش و پس از پروتکل تمرینی، عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجه ناتوانی بیماران ارزیابی گردید .به منظور تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان میدهد هشت هفته تمرین ترکیبی موجب افزایش معنادار قدرت پایین تنه( 001.0=P)، قدرت بالاتنه( 001.0=P)، تعادل پویا( 001.0=P)، انعطاف پذیری( 001.0=P)، استقامت راهرفتن (001.0=P) و سرعت راه رفتن( 001.0=P) گردیده است؛ اما هیچ تفاوت معناداری در فاکتور درجه ناتوانی( 32.0=P) مشاهده نمیشود؛ بنابراین، یک دوره تمرین ترکیبی (مقاومتی تسهیل عصبی عضلانی گیرنده های عمقی) باعث افزایش قدرت، تعادل، انعطاف پذیری، مسافت و سرعت راهرفتن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بدون تغییر درجه ناتوانی آنها میگردد؛ لذا، پیشنهاد میشود این نوع تمرینات به عنوان بخشی از مداخله درمانی در برنامه توانبخشی و بهبود این بیماران مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , تمرین مقاومتی , تمرین تسهیل عصبی عضلانی گیرنده های عمقی