تاثیر یک دوره مکمل دهی ال آرژینین بر پاسخ گیرنده نیکوتینی استیل کولین عضله اسکلتی موش های صحرایی نر سالمند به فعالیت حاد وامانده ساز

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره مکمل دهی ال آرژینین بر پاسخ گیرنده نیکوتینی استیل کولین بافت عضالت اندام عقبی موشهای صحرایی سالمند به فعالیت حاد وامانده ساز بود. بدین منظور، 32 سر موش نر نژاد ویستار 22( ماهه،380 20 گرم( آزمودنی های این پژوهش را تشکیل دادند و به طور تصادفی به چهار گروه مکمل ال آرژینین همراه با فعالیت استقامتی وامانده ساز بلافاصله، مکمل ال آرژینین بالفاصله، ورزش و کنترل تقسیم شدند. قابل ذکر است که موشهای گروه مکمل بهمدت دو هفته، آب حاوی 2/5 درصد الآرژینین را مصرف نمودند. در روز فعالیت ورزشی، رتهای گروه ورزش در شرایط فعالیت وامانده ساز با سرعت 30 متر در دقیقه و شیب پنج درجه، معادل 8075 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی فعالیت کردند. سپس، حیوانات بالفاصله و چهار ساعت بعد از فعالیت استقامتی واماندهساز بیهوش شدند و نمونهگیری از بافت عضله بازکننده دراز انگشتان پا و نعلی صورت گرفت. جهت بررسی داده ها نیز از تحلیل واریانس یکسویه استفاده گردید. نتایج نشان میدهد که میزان پروتیین گیرنده نیکوتینی استیل کولین عضله نعلی و بازکننده دراز انگشتان در گروه های ال آرژینین بالفاصله، بهطور معناداری بیشتر از گروه کنترل میباشد .)P<0.001( میزان پروتیین گیرنده نیکوتینی استیل کولین عضله نعلی و بازکننده دراز انگشتان نیز در گروه های فعالیت واماندهساز چهار ساعت بعد و گروه ال آرژینین به همراه فعالیت وامانده ساز چهار ساعت بعد، به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل است .)P<0.001( به نظر میرسد مکمل دهی ال آرژینین به همراه فعالیت استقامتی میتواند روش مناسبی برای کاهش سارکوپنیا با اثرگذاری بر میزان پروتیین گیرنده نیکوتینی استیل کولین در افراد سالمند باشد.

Keywords:

گیرنده نیکوتینی استیل کولین , ال آرژینین , فعالیت حاد وامانده ساز