اثر فعالیت هوازی بر شاخص های خطر متابولیک و BDNF در مردان میان سال

مقدمه و هدف: عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز (BDNF) علاوه بر نقش نروتروفیکی، دارای آثار متابولیکی ویژه ای است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرین هوازی بر شاخص های خطر متابولیک و BDNF بود. روش شناسی: 21 مرد میانسال داوطلب دارای سندروم متابولیک به طور تصادفی در دو گروه شامل تمرین (ME) و کنترل (MC) تقسیم شدند. ابتدا مقادیر متوسط مصرف قند، چربی، پروتیین و کالری رژیم غذایی در زمان قبل از شروع تحقیق استخراج شدند. گروه ME در شش هفته تمرین هوازی با شدت متوسط شرکت کردند و در پیش آزمون و پایان دوره تمرین، خون گیری انجام شد. مقایسه بین گروهی داده ها در پیش آزمون با استفاده از آزمون های تی مستقل و تحلیل کوواریانس چند متغیره (برای کنترل ثاثیر تفاوتهای تغذیه ای اولیه) و مقایسه درون گروهی در طول زمان با آزمون های کوکران و نی همبسته انجام شد. یافته ها: تمرین هوازی سبب کاهش امتیاز 1 کل سندروم متابولیک ( 0 / 001= BDNF ، ( P پایه سرم ( 0 / 004=P)، حساسیت به انسولین ( 0 / 038=P)، فشار خون میانگین سرخرگی ( 0 / 026=P)، دور کمر ( 0 / 02=P)، قند خون ناشتا ( 0 / 018=P) و تری گلیسرید ( 0 / 001=P) شد. تمرین هوازی همچنین باعث افزایش لیپوپروتیین پرچگال ( 0 / 003=P) شد، با این حال تغییری در مقدار انسولین وجود نداشت ( 0 / 05تمرین هوازی در افراد سندروم متابولیک دارای فواید چند جانبه ای است، ولی در این افراد پاسخ BDNF به برنامه تمرین مشابه آزمودنی های سالم نیست که بیان می کند افزایش آن همیشه نمایانگر سلامتی نمی باشد.

Keywords:

سندروم متابولیک , BDNF , تمرین هوازی