بررسی رابطه تمایزیافتگی با سازگاری اجتماعی و دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان خرم بید استان فارس

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تمایزیافتگی با سازگاری اجتماعی اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان خرم بید استان فارس انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع دبیرستان شهرستان خرم بید به تعداد2070 نفر در سال تحصیلی90-89 بود که نمونه مورد بررسی 324 نفر(162 دختر و162پسر) که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد پژوهش پرسشنامه خود تمایزیافتگی(DSI)، پرسشنامه صمیمیت اجتماعی(MSIS) و بخش سازگاری اجتماعی پرسشنامه کالیفرنیا (CPI) بود. دادها با روش تحلیل رگرسیون چند گانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین تمایز یافتگی و سازگاری اجتماعی و رابطه مثبت معنی دار وجود دارد (05/ > P). براساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمایز یافتگی در سازگاری اجتماعی نقش موثر دارد. افراد دارای تمایزیافتگی بالا از سلامت جسم و روان بالاتری برخوردارند،آنان افرادی سازگار با جامعه اند، انسان های هدفمند و مستقل اند. گرچه تمایزیافتگی فاکتوری است که فرد آن را از خانواده مبدا خود می آموزد اما اکتسابی بوده و می توان از طریق آموزش های مدون نیز شکل گرفته و اثر این دوستیها بر آینده جیان بسیار زیاد است، روابط صمیمانه تر از سالهای گذشته شده و نوجوان هدفهای را مطابق با انتظارات گروه های دوستی اش طراحی می نماید.

Keywords:

درمان شناختی/ رفتاری , نشانه های جسمانی , اضطراب , کارکرداجتماعی , افسردگی