بازطراحی یک محور شهری با رویکرد افزایش حس تعلق

امروزه، کیفیت و جذابیت عرصه های عمومی شهری به یکی از مهمترین خواسته های شهروندان و معیارهای سنجش کیفیت و سرزندگی شهرها مبدل گردیده است. در این میان، محورهای شهری به عنوان پهنه هایی چند عملکردی که طیف متنوعی از فعالیت ها را در بر می گیرند، از نقش اساسی برخوردارند. با توجه به اینکه حس تعلق به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ماندگار شهری، ایجاد هویت و معنادار شدن محیط زندگی انسان و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی در فضاهای عمومی شهری می باشد، این کیفیت در فضاهای شهری نقش بسزایی در طراحی شهری ایفا می کند. در حقیقت احساس تعلق به مکان، شاخصی است که از طریق آن می توان میزان متمایز بودن آن مکان را برای مردم، نسبت به دیگر مکان ها سنجید. مسلم است که ابعاد متفاوتی از محیط فیزیکی و طراحی محیط گرفته، تا عوامل روانشناسانه شخص و اجتماع، در ایجاد حس تعلق به مکان سهیم هستند. با توجه به اهمیت این حس در ارتقای کیفیت فضای شهری، هدف از این پژوهش تحلیلی- توصیفی، بررسی محورهای طراحی شده به عنوان یکی از عوامل افزایش حس تعلق و دلبستگی به مکان می باشد. نتایج حاصل نشان می دهد طراحی محورهای شهری عامل تداعی خاطره و سرزندگی مکان ها می شود که در ایجاد و ارتقای حس تعلق و دلبستگی به مکان نقش بسزایی دارد.

Keywords:

حس تعلق به مکان , محورهای شهری , طراحی شهری , هویت شهری