رابطه دین مداری و بصیرت دینی در نهج البلاغه

دین اسلام برای همه ابعاد وجودی انسان و شیون مادی و معنوی زندگی او برنامه ارایه کرده است.پس میتواند مدار زندگی بشر قرار گیرد و پاسخگوی نیازهای جسمی و روحی، فردی و اجتماعی انسانباشد. نهج البلاغه به دلیل اشتمال بر تعالیم جامع و مرتبط با حوزه های مختلف معرفتی، ازجمله عقاید واخلاق، یکی از منابع اسلامشناسی است که قابلیت پاسخگویی به نیازهای معرفتی انسان را دارا می باشد،ازآن جمله، مساله بصیرت دینی و رابطه دینمداری با آن است که در این کتاب به طور کامل تبیین شدهاست. دین مداری در نهج البلاغه به معنای بهره مندی از روح تعبد و بندگی و ایجاد تلازم میان علم و عملدر عرصه ها و حوزه های مختلف حیات فردی و اجتماعی است که این دو، شاخصه سوم دین مداری یعنی بصیرت دینی را موجب می شوند که خود، در تعامل متداخل با دو اصل تقوی (تعبد) و ولایت پذیری حمیت و غیرت دینی را در وجود انسان دین مدار متجلی می سازد.

Keywords:

دین مداری , بصیرت دینی , تقوا , ولایت پذیری , غیرت دینی