ارزیابی تاثیر اصلاح شیمیایی روی افزایش حلالیت بخش نامحلول صمغ فارسی

صمغ فارسی، صمغی است شفاف که از درخت بادام کوهی بدست می آید. این صمغ کاربردهای دارویی و غذایی بسیاری داشته و شامل دو قسمت محلول (30–25 درصد) و نامحلول (75-70 درصد) می باشد. با توجه به نامحلول بودن بخش اعظم صمغ فارسی (75-70)، در پژوهش حاضر با استفاده از روش سطح پاسخ، تاثیر استفاده از شرایط مختلف اصلاح شیمیایی (غلظت صمغ، غلظت آکریل آمید، دما و زمان واکنش) روی افزایش حلالیت بخش نامحلول صمغ فارسی و ایجاد ویژگی های امولسیون کنندگی در بخش محلول مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، بیشترین افزایش حلالیت (64 درصد) در غلظت 6 درصد صمغ، 0.08 مول آکریل آمید، دمای 60 درجه سانتی گراد و زمان 3 ساعت به دست آمد. در ضمن، گرانروی ذاتی و وزن مولکولی بخش محلول جداسازی شده از بخش نامحلول اصلاح شده در شرایط بهینه کمتر از بخش محلول صمغ فارسی اصلاح نشده بود. همچنین، نتایج طیف بینی فروسرخ تبدیل فوریه، تغییرات ساختاری صمغ اصلاح شده را تایید کرد. از طرفی، نتایج بررسی اثر pH های مختلف و الکترولیت ها بر رفتار جریانی بخش محلول جداسازی شده از صمغ اصلاح شده در شرایط بهینه، حاکی از آن بود که این صمغ یک هیدروکلویید آنیونی است. به علاوه، توانایی امولسیون کنندگی آن کمتر از بخش محلول صمغ فارسی اصلاح نشده بود

ارزیابی تاثیر اصلاح شیمیایی روی افزایش حلالیت بخش نامحلول صمغ فارسی Keywords:

آکریل آمید , اصلاح شیمیایی , امولسیون کنندگی , ریولوژی , صمغ فارسی