بررسی اثر استفاده از مواد افزودنی در تولید بتن های بازیافتی

مسئله بازیافت مواد با استفاده مجدد از موادی که قبلا از مواد اولیه ساخته شده اند به لحاظ صرفه جویی هرچه بیشتر در بهره برداری از ذخائی معدنی و همچنین به لحاظ جلوگیری از افزایش اثرات تخریبی زیست محیطی خود یکی از مهمترین مسائل در صنعت ساخت و معدن به شمار می آید. سازه های بتن مسلح که در اثر عوامل مختلفی نظیر زلزله،انفجار، نامرغوب بودن سازه های بتن و غیره تخریب می شوند بتن ضایعاتی را به وجود می آورند بتن ضایعاتی حاصل از تخریب سازه ها را می توان دوباره خرد نمود و به عنوان سنگدانه در ساخت بتن استفاده کرد و بدین ترتیب ضمن جلوگیری و تحلیل اثرات تخریبی زیست محیطی حاصل از خرده بتن ها از بهره برداری بیرویه ذخائر معدنی نیز با استفاده ازاین روش تولید بتن جلوگیری بعمل آورد. دراین تحقیق که مقاله حاضر برگرفته از آن می باشد. اثر مواد افزودنی شامل اثر میکروسیلیس و فوق روان کننده در بتن های بازیافیت با استفاده از دانه های خرد شده بتن به عنوان سنگدانه و تنها در رابطه با مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته آن مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام تحقیق از میکروسیلیس و فوق روان کننده ARAKS SF 800 با استاندارد ASTM C 494 تهیه شده از شرکت اصفهان سوپلای و سیمان تیپ 1 سیمان اصفهان به همراه بتن خرد شده به عنوان درشت دانه و ریز دانه در ساخت مجدد بتن استفاده شده است. مخلوطهای بتن با استفاده از خرده بتن به طور کامل به عنوان بتن بازیافتی و بتن مبنا با استفاده از سنگدانه های طبیعی ساخته شده است . اختلاطهای ساخته شده مجموعا شامل دو سری ( یک سری با استفاده از مواد افزودنی و یکسری بدون مواد افزودنی ) می باشند که در تمامی موارد نمونه های فشاری آن مورد آزمایش قرار گرفته و مدول الاستیسیته ی هریک محاسبه شده است.

Keywords:

بتن بازیافتی , خرده بتن , مقاومت بتن بازیافتی , روان کننده , میکروسیلیس