تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس بر مقادیر پلاسمایی عامل خطرزای آسم (ایوتاکسین) و اینترلوکین 10 در مردان دارای اضافه وزن به همراه یک دوره تمرینات پیلاتس

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس بر مقادیر پلاسمایی عامل خطرزای آسم (ایوتاکسین) و اینترلوکین 10 در مردان دارای اضافه وزن به همراه یک دوره تمرینات پیلاتس انجام شد.روش کار: در این مطالعه تعداد30 مرد دارای نمایه توده بدنی بین kg/m2 30-25 به طور تصادفی در در 3 گروه 10 نفری شامل گروه ترکیبی (تمرین پیلاتس و مصرف عصاره گیاه کرفس)، گروه تمرین پیلاتس و گروه کنترل قرار گرفتند. سپس گروه تمرین پیلاتس، برنامه تمرین پیلاتس را به مدت 3 ماه، هرهفته 5 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه انجام دادند. گروه های مصرف عصاره گیاه کرفس و گروه ترکیبی روزانه قبل از صبحانه مقدار 200 میلی گرم/کیلوگرم عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس دریافت می کردند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نمونه های خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی ایوتاکسین و اینترلوکین 10 گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد در مقایسه درون گروهی، مقادیر ایوتاکسین و درصد چربی نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری پیدا کرند و در مقادیر IL-10 افزایش معنی داری مشاهده شد(P≤0/05). در مقایسه بین گروهی، میزان درصد چربی و ایوتاکسین در گروه ترکیبی نسبت به گروه تمرین پیلاتس تفاوت معنی دار پیدا کردند (p≤0/05)، ولی در مقادیر اینتزلوکین 10 تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (p≥0/05). همچنین اختلاف معنی داری در BMI بین گروه ها مشاهده نشد (P≥0/05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که 3 ماه تمرین پیلاتس، تغییرات مطلوبی در کاهش ایوتاکسین و IL-10 در مردان دارای اضافه وزن ایجاد کرد؛ اما انجام تمرینات پیلاتس و مصرف عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس با هم، اثر بخشی بیشتری نسبت به تمرین پیلاتس به تنهایی داشته است.

Keywords:

پیلاتس , اینترلوکین 10 , ایوتاکسین , کرفس , اضافه وزن