رابطه بین منبع کنترل سلامت و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزش وپرورش

یکی از دوره های حساس و مهم در زندگی انسانها دوره سالمندی است. توجه به مسایل این دوره ازجمله موضوع کیفیت زندگی سالمندان و عوامل موثر بر آن، نظیر حمایتهای اجتماعی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین منبع کنترل سلامت و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزشوپرورش است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه سالمندان بازنشسته آموزش وپرورش شهر بابل در سال 1395 است. روش نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس است که حجم نمونه بر طبق جدول کرجسی و مورگان 160 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه چندوجهی منبع کنترل سلامت و فرم کوتاه شده کیفیت زندگی و برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از نرمافزار SPSS استفاده شد. نتایج حاکی از آن است بین منبع کنترل سلامت درونی و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزشوپرورش رابطه معناداری وجود دارد، .(p-value<0/05) افزایش کنترل سلامت درونی (مراقبت سالمندان از سلامتی خود) باعث افزایش کیفیت زندگی آنان خواهد شد. همچنین بین منبع کنترل سلامت بیرونی و کیفیت زندگی افراد بازنشسته آموزش وپرورش رابطه معناداری وجود دارد؛ (p-value<0/05) این رابطه معنادار نشان میدهد؛ عواملی مانند شانس و مراقبت دیگران از قبیل پزشک و خانواده فرد، تاثیر مستقیمی در کیفیت زندگی سالمندان دارد؛ بنابراین هرچه کنترل سلامت بیرونی فرد بیشتر باشدمتعاقباسلامتی فرد بیشتر شده، فرد احساس میکند که اهمیت زیادی برای دیگران دارد و درنتیجه زندگی شادتری خواهد داشت.

Keywords:

منبع کنترل سلامت بیرونی , منبع کنترل سلامت درونی , کیفیت زندگی , سالمندان