بررسی سطوح مختلف پتانسیل اکسیداسیون احیایی آب مخازن بر شاخص های گلبول سفید (WBC) و گلبول قرمز (RBC) و هورمون استرسی ماهی کپور معمولیCyprinus carpio

پتانسیل اکسیداسیون احیای (ORP) آب یک شاخص فیزیکوشیمیایی است که تحت تاثیر مجموعه مواد اکسیدکننده و احیاءکننده در آب بوده و علاوه بر اینکه بسیاری از پارامترهای کیفی آب را تحت تاثیر قرار میدهد، خود به تنهایی بیانگر شرایط عمومی کیفی آب نیز میباشد . با توجه به اهمیت و اثرات این شاخص بر سلامت زیستی آبزیان، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف ORP آب بر شاخصهای خون شناسی گلبول سفید (WBC) ،گلبول قرمز (RBC) و هورمون کورتیزول ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام گرفت. برای انجام این تحقیق، تعداد 72 قطعه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط 66±5 گرم در 4 تیمار ORP با سطوح 266-256 (شاهد)، 256-366 (تیمار اول)، 366-356 (تیمار دوم)، 356-466 (تیمار سوم) میلیولت و با سه تکرار در مخازن 76 لیتری به مدت چهار هفته قرار گرفتند. در طول تحقیق، سطوح مختلف ORP در تیمارهای مختلف با ا4زوندهی توسط دستگاه ا4زونساز به صورت روزانه تنظیم و اندازه گیری ORP نیز با دستگاه ORPمتردیجیتال انجام گردید. بر اساس نتایج، با افزایش سطح ORP ، میزان هورمون کورتیزول خون ماهیان در تیمارهایا4زوندهی شده افزایش یافته و تفاوت معنیداری (P≥6/65) با تیمار شاهد نشان دادند و بیشترین تلفات (%42) مربوط به تیمار دوم و سوم بود. نتایج شاخصهای خون شناسی، افزایش معنیداری بین تیمارهای تحقیق در شاخصهای گلبول سفید، گلبول قرمز را با افزایش سطح ORP نشان داد. بهطور کلی نتایج تحقیق نشان داد که دامنه ORP در محدوده 256 تا 366 میلیولت اثر منفی بر ماهیان و تلفات آنها ندارد، بلکه شرایط برای زیست ماهیان نیز بهتر میشود.

Keywords:

کپور معمولی , پتانسیل اکسیداسیون و احیا (ORP) , شاخص های خون شناسی , هورمون کورتیزول , ا4زون دهی