چارچوب دست یابی به رقابت پذیری شهری به میانجی توسعهی درون زا

شکل گیری مباحثه های نظری در زمینه ی نابرابری اقتصادی اجتماعی کشورها و حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان و تاکید بر سرمایه ی انسانی، سبب ساز دگرگونی در نظریه های رشد اقتصاد شهری و مطرح شدن الگواره ی نوین توسعه ی درون زا شده است. مطرح شدن انگاشت توسعه ی درون زا و آگاهی نسبت به نقش برنامه ریزی فضایی در دست یابی به آن سبب شد تا همانند انگاشت های نوین هم چون جهانی سازی به جریان نوینی در نظریه های رشد اقتصادی شهری و منطقه-ای تبدیل شود و در سال های اخیر نخست در کشورهای بیشتر توسعه یافته و سپس در کشورهای کمتر توسعه یافته مورد توجه عرصه های دانشگاهی و سیاست گذاری توسعه ی فضایی در سطح شهری و منطقه ای قرار گیرد. لزوم توجه به این دگرگونی ها، پیش شرط اساسی برای شناخت انگاشت نوین توسعه ی درون زا است و غفلت از آن، سبب استفاده ی نابه جا و بر مبنای مدزدگی خواهد شد که می تواند پیامدهای جبران ناپذیری به همراه داشته باشد، چرا که پیگیری و اجرای نظریه-های گوناگون بدون توجه به شرایط زمینه ای بسترهای مختلف موجب برانگیختن برون دادهای مختلف می شود. هدف این مقاله شناسایی و تبیین الزام های مرتبط با الگوواره ی نوین توسعه ی درون زا و چگونگی اثرگذاری آن بر سیاست و راهبرد-های اقتصادی مرتبط با رقابت پذیری شهری است. دستاورد نهایی این مقاله چارچوب مفهومی دست یابی به رقابت پذیری شهری به میانجی توسعه ی درون زا خواهد بود.

Keywords:

توسعه ی درون زا , رقابت پذیری , توسعه , اقتصاد شهری