تحلیل میزان تاب آوری سکونت گاه های شهری در برابر زلزله(نمونه موردی محله های بی سیم و اعتمادیه زنجان)

امروزه جوامع در تلاش برای دست یابی به شرایطی رقابتی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آن ها را به وضعیت پیش از بحران (شرایط اولیه یا عادی) فراهم سازد. از این رو در سال های اخیر به تاب آوری به جای آسیب پذیری تاکید خاصی می شود. این پژوهش از نوع کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به شناسایی عوامل موثر بر میزان تاب آوری در محله های بی سیم و اعتمادیه شهر زنجان در برابر زلزله می پردازد. در این پژوهش ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای، شاخص ها و عوامل موثر بر تاب آوری کالبدی شناسایی و تعریف عملیاتی شدند، سپس با استفاده از پرسشنامه در قالب فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، وزن نهایی شاخص ها به وسیله ی کارشناسان تعیین شد. در این میان شاخص کیفیت بنا با وزن 23/0 بیشترین اهمیت را به خود اختصاص داد. نتایج تحقیق نشان از تاب آوری بالای محله اعتمادیه نسبت به محله بی سیم می باشد. به نحوی که 49/42 هکتار از محله بی سیم معادل 80/62 درصد از کل محله فاقد تاب آوری یا دارای تاب آوری کم است. در مقابل از محله اعتمادیه 75/37 هکتار دارای شرایط تاب آور یا کاملا تاب آور می باشد که این مقدار برابر با 48/61 درصد از محله است.

Keywords:

تاب آوری شهری , تحلیل سلسله مراتبی , زلزله