بهینه سازی استقرار و باززایی گیاهچه های پسته یUCB1در محیط درون شیشه ای

گیاه پسته با نام علمی Pistachia vera L. در رده ی گیاهان گلدار و متعلق به خانواده آناکاردیاسه است. ازدیاد و تکثیر گیاه پسته بواسطه روش های قدیمی ناکافی و زمان بر بوده و بازدهی مناسبی ندارد بنابراین اتخاذ روش های نوین تکثیر و ازدیاد گیاهان امری اجتناب ناپذیر است که منجر به افزایش راندمان تولید و کاهش هزینه ها میشود. توسعه روش های بیوتکنولوژی از جمله کشت بافت گیاهی در سال های اخیر پیشرفت های زیادی را در زمینه کشاورزی موجب شده است. کشت بافت پسته در دهه 80 میالدی گزارش شده و تا امروز محیط های کشت مختلفی برای استقرار و رشد آن گزارش شده است. در مطالعه حاضر محیط های کشت و ریزنمونه های مختلفی جهت بهبود استقرار و باززایی گیاهچه های پسته UCB1 مورد بررسی قرار گرفت. از محیط های کشت پایه، محیط های MS ،DKW وWPM به همراه غلظت های تقلیل یافته یک دوم و یک چهارم مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های گیاهی از دو مکان باغ و گلخانه در فصول مختلف سال جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که انتشار فنول و به دنبال آن مرگ گیاهچه ها با سن ریز نمونه و غلظت محیط کشت رابطه مستقیم داشته و ریزنمونه هایی که در فصول فعالیت گیاه، جوان تر و از منبع گلخانه جمع آوری شده بودند بیشترین باززایی و رشد را نشان دادند. به این ترتیب ریزنمونه های جمع آوری شده از گلخانه و همچنین جوانه های انتهایی نهال ها در محیط کشت DKW با نصف غلظت، باززایی و رشد مطلوب تری را نشان دادند.