مدیریت کمبود آب کشاورزی با رویکرد ترویجی و اموزشی کشاورزان استان خوزستان

امروزه از آب به عنوان کالایی اجتماعی اقتصادی یاد می شود و از آنجا که قیمت بیان کننده کمیابی هر کالای اقتصادی دیگر می باشد در نتیجه ارزش آب نیز به عنوان یک کالای اقتصادی_اجتماعی باید بیان کننده کمیابی آن باشد. لذا اطلاع از ارزش آب در بخش های مختلف اقتصادی از جمله کشاورزی نقش تعیین کنندهای در مدیریت منابع آبی و تقاضای آب دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ترویج و آموزش در مدیریت کمبود آب کشاورزی استان خوزستان می باشد. این تحقیق از لحاظ میزان و درجه کنترل علی مقایسه ای از نظر نحوه گردآوری داده ها میدانی است. جامعه آماری این تحقیق 2050 تن از کشاورزان استان خوزستان می باشد که در طرح مدیریت منابع آب در سال 1395 شرکت کرده اند شمار نمونه کشاورزان 325 تن بر پایه فرمول کوکران برآورد شد. برای انجام مقایسه یک نمونه از کشاورزانی که در طرح مدیریت منابع آب شرکت نکرده بودند با همین شمار به شیوه تصادفی انتخاب شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. نتایج حاصل از فرضیه های مقایسه ای بین دو گروه آزمون و گواه نشان دادند که نیازسنجی و شناسایی مشکلات شناسایی دانش بومی اطلاع رسانی و آگاهی بخشی ارتقا دانش ایجاد مهارت و تغییر نررش شناسایی رهبرانمحلی و تداوم ارتباط با آنان نظارت بر عملکرد کشاورزان توانمندسازی و تسهیلگری که از راهکارهایی ترویجی هستند در مدیریت کمبود آب کشاورزی تاثیر مثبت دارند. در نهایت با توجه به نقش مهم ترویج و آموزش در مدیریت کمبود آب پیشنهاد شده تا سازمان ترویج و آموزش کشاورزی به افزایش سطح آگاهی کشاورزان و مدیریت کمبود آب بیشتر و دقیق تر توجه نماید.

Keywords:

ترویج و آموزش آب , کمبود آب کشاورزی , مدیریت کمبود آب کشاورزی