مقایسه عشق در خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی گنجوی

عشق همواره بخش گسترده ای از ادبیات فرهنگ های مختلف را در برمیگیرد و یکی از مقولات اجتناب ناپذیر این فرهنگ ها میباشد. در ادب پارسی، نظامی گنجوی با سرودن منظومه های عاشقانه و ساقی نامه های شورانگیز، به ادبیات غنایی تشخص تازهای بخشید و حال و هوایی دیگرگون به این نوع ادبی داد. در میان پنج دفتر شعر نظامی، خسرو و شیرین و لیلی و مجنون درخشش خاصی دارد. نویسندگان در این جستار کوشیده اند به روش توصیفی – تحلیلی و تطبیقی، ضمن بررسی و مقایسه موضوع عشق در دو منظومه خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی گنجوی، دیدگاه این شاعر درباره مقوله عشق را نقد و تحلیل نمایند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که داستان عشق خسرو و شیرین، هوس نامه است؛ از زندگی عادی رنگ گرفته و شادی آور است که به وصال عاشق و معشوق می انجامد اما داستان عشق لیلی و مجنون، غمنامه و سراسر اندوه و درد است که در آن سخنی از شادی و کامیابی نیست و عاشق و معشوق که دارای عشقی پاک هستند، آتش عشق را به سرای دیگر می برند.

Keywords:

نظامی گنجوی , عشق , خسرو و شیرین , لیلی و مجنون , ادبیات غنایی.