در چند دهه ی اخیر توجه به سرمایه ی انسانی ماهر و متخصص به مثابه یکی از عناصر کلیدی تولید و پیشرفت اقتصادی اهمیت بسزایی یافته است. توسعه سرمایه ی انسانی مستلزم بهبود و سرمایه گذاری در محوری ترین بخش تولید سرمایه ی انسانی یعنی
آموزش عالی است. توسعه ی
آموزش عالی در یک کشور میتواند از طریق پرورش نیروهای متخصص و کارآمد زمینه ساز پیشرفت کسب و کار و توسعه ی اقتصادی گردد.
آموزش عالی در ایران در طول دهه های اخیر با چالش های متفاوتی روبه رو بوده است. منابع انسانی از یک طرف شایستگی ها و شرایط لازم برای ورود به بازار کار را آن طور که باید و شاید کسب نمی کنند و از طرف دیگر به آموزش های مهارت محور یا آموزشهای مبتنی بر شایستگی در نظام
آموزش عالی کمتر توجه میشود. از این رو باید در برنامه های درسی
آموزش عالی رویکردی را برای تدریس- یادگیری انتخاب کرد که ضمن اثر بخشی برنامه های آموزشی بتواند از افزایش هزینه های این برنامه ها نیز جلوگیری به عمل آورد. به نظر می رسد که رویکرد مبتنی بر شایستگی یکی از موثرترین رویکردها در این زمینه باشد. بنابراین هدف اصلی این مقاله بررسی و تحلیل آموزش مبتنی بر شایستگی در نظام
آموزش عالی ایران می باشد که با استفاده از روش کتابخانه ای و مطالعه اسناد و مدارک انجام پذیرفته است. نتایج تحقیق بیانگر نقش و اهمیت آموزش مبتنی بر شایستگی در نظام
آموزش عالی است. همچنین در مقایسه با شیوه های سنتی، آموزش مبتنی بر شایستگی نظام
آموزش عالی کشور را به سمت مهارت آموزی، انعطاف پذیری، تمرکز بر استانداردها، افزایش مسیولیت پذیری اجتماعی، افزایش انگیزه بین دانشجویان هدایت می کند.