بررسی استعاره ی مفهومی عشق در دیوان بیدل دهلوی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 824
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OSPL02_205
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
در این مقاله با استفاده از نظریه ی شناختی استعاره ی مفهومی، کارکرد های استعاره ی عشق و خوشه های تصویری مرتبط با آن در غزل های بیدل دهلوی مورد بررسی قرار می گیرد. از رهگذر بررسی عشق در دیوان بیدل در می یابیم که عشق مقوله ای احساسی و تجربی ست و به عنوان انگاره ای مهم و حیاتی برای شکل دادن به این اثر بزرگ در عمق ابیات نمودار می شود؛ بیدل دهلوی با توجه به این انگاره، عشق را به مثابه ی دریا، آفتاب، آب، وادی، سلطان، خط، عقاب تیز پرواز ، ممتحن، حکیم، آینه بر می شمارد. تصاویر ذهنی بیدل از طبیعت اطرافش گرفته نشده بلکه به آن ها تحمیل شده است. او با این ویژگی چنان در استعارات می تازاند که جهان را به رنگ ذهن خود در آورده. این انگاره های استعاری برای بررسی و تحلیل موضوعات ذهنی مد نظر بیدل دهلوی زمینه ای مناسب هستند و یگانگی و انسجام درون متنی غزل ها را با بکار گیری ایده ای واحد و انگاره ای پایه به تصویر می کشند.
Keywords:
Authors
علی دلیر دیسفانی
گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران
میترا کرمانیان
کارشناس ارشد زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه پیام نور، تهران