توسعه مدل جدید مکانیابی مراکز اورژانس، اعزام آمبوالنس ها بر مبنای اولویت های مختلف و تعیین ظرفیت بهینه در حالت عدم قطعیت تقاضا، زمان سفر و زمان پردازش در محل

در مطالعه حاضر سیستم لجستیک مربوط به مراکز اورژانس با تقاضا، زمان سفر و زمان پردازش در محل غیر قطعی با پاسخ دهی ترتیبی به تقاضاها لحاظ شده است ارتباط بین سه سطح از تصمیم گیری شامل مکان یابی مراکز اورژانس تخصیص بر مبنای اولویت و ظرفیت آن (تعداد آمبولانس ها) نیز در مدل لحاظ شده است. الزامات مربوط به سطح سرویس دهی از طریق متوسط زمان ارایه خدمت و درصد پاسخگویی به تقاضاها در بازه مجاز سرویس دهی در مدل وارد شده است علاوه بر آن، شش نوع اولویت دهی به درخواست ها بر مبنای نزدیک ترین همسایگی، اولین ورودی خروجی FIFO اهمیت تماس و مرکزیت آن و حالت ترکیبی اعمال خواهد شد. به منظور حل مدل از روش شبیه سازی با رویه بهبود تکراری از طریق فرایند خروج و تزریق مجدد استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد اولویت دهی به تماس ها بر مبنای ترکیب مرکزیت و نزدیک ترین همسایگی با ارایه وزن مناسب به آن ها عملکرد بهتری به منظور بهبود سطح سرویس دهی خواهد شد.

Keywords:

مکان یابی , تخصیص , عدم قطعیت , اولویت اعزام , سطح سرویس دهی , مراکز اورژانس