بازتاب باورهای اساطیری رستنی ها در شاهنامه فردوسی

شاهنامه آیینه ای تمام نما از هویت و باورهای کهن ایرانیان در گذشته های دور تا پایان دوره ساسانیان است. بسیاری از باورهای کهن ایرانی در هر سه بخش این شاهنامه به ویژه در دوره اساطیری و حماسی تجلی یافته است. رستنی ها، پدیده هایی هستند که در اسطوره ها و باورهای توتمی و آنیمیسمی که شکل هایی از دین های ابتدایی اند نقش در خور تاملی دارند. بازتاب این باورها را که گاه با اساطیر دیگر اقوام مشترک است در شاهنامه می توان یافت. پرستش رستنی ها و اعتقاد به تبار نباتی انسان که در میان اقوام مختلف دیده می شود در شاهنامه نیز نمود دارد. همچنین بعضی از شخصیت های شاهنامه ایزد نبات هایی هستند که شکل زایش و مردن آنها مشابه نمونه اساطیری آن هاست. در حقیقت این شخصیت ها صورت پیکر گردانی شده ایزدبات های اساطیری هستند

Keywords:

شاهنامه , اساطیر , رستنی ها , طبیعت