بررسی غشاهای شبکه آمیخته برپایه پباکس در فرآیند جداسازی گازها

جداسازی گازی همیشه یک مرحله کلیدی در بسیاری از عملیات مهندسی شیمی بوده است. در طول دو دهه ی گذشته، جداسازی گازی با استفاده از غشاهای پلیمری نه فقط به خاطر مزیت هایی مانند هزینه انرژی پایین بلکه همچنین به خاطر توانایی های گزینش پذیری مورد توجه قرار گرفته است. با این حال غشاهای پلیمری از رابطه ی عکس بین تراوایی و گزینش پذیری رنج می برند. مفهوم غشاهای شبکه آمیخته یعنی ترکیبی از نانوذرات جامد پخششده درون ماتریس پلیمر، راهکاری موثر برای افزایش کارایی غشاهای پلیمری در جداسازی گاز است. یکی از موادی که اخیرا با موفقیت در ساخت غشاهای شبکه آمیخته به کار گرفته شده اند کوپلیمرهای پلی (اتر بلاک آمید) است که اغلب تحت عنوان Pebax به آنها اشاره می شود Pebax با گزینش پذیری بالای خود برای سیستم های قطبی/غیرقطبی (به طور مثال CO2/H2 ، H2S/CH4 با CO2/N2) و رفتار تراوایی همانند یک پلیمر لاستیکی، یک انتخاب جالب به عنوان مادهی غشا در بسیاری از کاربردهای جداسازی غشایی است. در این مطالعه اثرات استفاده از مواد اضافه شده به پلیمر و عملکرد غشاها بر پایه ی Pebax در اثر اضافه شدن پرکن های مختلف بررسی شده است.

Keywords:

جداسازی گازی , Pebax عملکرد غشاها , تراوایی , گزینش پذیری , غشای شبکه آمیخته