ارایه مدل ساختاری اثر عوامل موثر هوشمندی کسب کار جهت موفقیت فرآیند تجاری سازی فناوری

فناوری های نوین با سرعتی بسیار زیاد در حال پیشرفت تحول هستند به طوری که جوامع به صورت عام بازار به صورت خاص با شتابی وصف ناپذیر به دنبال ترفندهایی جهت پیشی گرفتن از یکدیگر هستند تا حیات تجاری خود را در این عرصه آشفته متلاطم تضمین کنند. سازمان ها پذیرفتند که فلسفه حیات شان نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده است در حال حاضر فعالیت زنده بودن سازمان ها بنگاه ها به معنای رسیدن به وضعیت سوددهی مداوم نیست. اکنون سازمان ها باید به دنبال رقابت ابزار آن باشند، چرا که امروزه کمتر شرکتی در این عرصه به صورت سنتی به دور از قواعد جدید بازی، کسب کار می کند برای اینکه بتواند پا به پای رقبا پیشرفت کند در صحنه رقابت باقی مانده یا بهسختی با مهارت بسیار بتواند یک قدم از آنها پیشی بگیرد، می بایست به قواعد جدید بازی کاملا مسلط شود تا شاید روزی بتواند خود یک قاعده جدید بنگارد. بنابراین تسلط بر فناوری های جدید مانند هوشمندی کسب کار یک الزام ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی می شود. از آنجا که مطالعات اخیر، هوشمندی کسب کار را یک الزام برای موفقیت کسب کار نوین معرفی کرده است، در این پژوهش کوشش شده است تا با ارایه مدل ساختاری عوامل کلیدی هوشمندی کسب کار در موفقیت تجاری سازی فناوری در شرکت های پرداخته شود. از این رو در این پژوهش یک مدل ساختاری بر اساس پرسشنامه تدوین شده نظر خواهی از 40 مدیر شرکت پیشرو در هوشمندی کسب کار انجام شده است.

Keywords:

هوشمندی کسب کار , تجاری سازی فناوری , ارایه مدل ساختاری