بررسی رابطه بین روش تدریس ساختن گرایی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی رابطه بین روش تدریس ساختن گرایی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی از نظر اجرا همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق عبارت ازهمه معلمانی که در سال تحصیلی 97 1396 مدارس اداره آموزش پرورش شهرستان لامرد که مشغول به تدریس میباشد. حجم جامعه این پژوهش 227 نفر شامل 124 مرد 103 زن میباشد. با استفاده از روشتصادفی طبقه ای تعداد 140 نفر شامل 76 مرد 64 زن به عنوان نمونه انتخاب گردید. داده های پژوهش با استفاده از دو پرسشنامه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان روش تدریس ساختن گرایی جمع آوری گردید. رواییمحتوایی پرسشنامه های پژوهش مورد تایید متخصصان قرار گرفت همچنین با استفاده از آزمون تحلیل عاملی روایی 0.88 پرسشنامه پیشرفت تحصیلی روایی 0.90 پرسشنامه روش تدریس ساختن گرایی تایید شد. پایاییپرسشنامه های تحقیق نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ در پرسشنامه پیشرفت تحصیلی 0.87 در روش تدریس ساختن گرایی 0.95 محاسبه شد. داده های حاصل با استفاده از آمار توصیفی استنباطی تجزیه تحلیلگردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین روش تدریس ساختن گرایی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون فریدمن نیز حاکی از آن بود که بین میانگین رتبه متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق تفاوت معناداری وجود دارد. کمترین مقدار میانگین رتبه، مربوط به بکارگیری دانش بیشترین مقدار میانگین رتبه نیز مربوط به برانگیختن دانش میباشد

Keywords:

ساختن گرایی , پیشرفت تحصیلی , برانگیختن دانش , کسب دانش , بکارگیری دانش , تجربه گرایی