شناسایی عرصه های آسیب پذیر منابع آب زیرزمینی از منظر آسیب پذیری با استفاده از شاخص DRASTIC (منطقه مورد مطالعه: استان البرز، آبخوان هشتگرد)

با توجه به ر شد جمعیت و تو سعه سیا سی در کلان شهرها، لزوم ایجاد بستری جهت کاهش تمرکز جمعیت از کلان شهرها ب سیار مهم میبا شد. تعیین مناطق با پتانسیل توسعه و قابلیت بهره برداری از دیدگاه های مختلف جهت توسعه پایدار این امکان را به تصمیم گیران کلان کشور میدهد تا میزان تنشهای مختلف کاهش یابد. یکی از جنبه های مهم توسعه شناسایی قابلیت ها و آسیب پذیری منابع طبیعی در دشتهای مختلف میباشد. در این تحقیق آسیب پذیری منابع آب زیرزمینی دشت هشتگرد در استان البرز با استفاده از شاخص اسیب پذیری دراستیک مورد ارزیابی قرار گرفت. براین اساس هفت پارامتر عمق تا سطح آب زیرزمینی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، محیط غیراشباع و هدایت هیدرولیکی آبخوان تهیه و پس از رتبه بندی و وزن دهی شاخص نهایی آسیب پذیری بدست آمد. نتایج حاصل از شاخص آسیب پذیری نشان داد که بخشهای شرقی ابخوان دارای بیشترین آسیب پذیری و بخشهای مرکزی و غربی آبخوان کمترین میزان آسیب پذیری را دارند.

Keywords:

توسعه , آسیب پذیری , دراستیک , رتبه بندی , وزن دهی