انرژی پایدار، بهینه سازی و مدیریت انرژی

ایران در بزرگترین حوزه نفت و گاز جهان- منطقه خاورمیانه – و در بین 13 کشور که سالیان اخیر هریک به نحوی درگیرجنگ ویا بحراﻧﻬای داخلی بوده اند ، در موقعیت ژیوپلیتکی بسیارحساس قرار گرفته است . افزایش قیمت جهانی نفت به چند برابر در سال 1973 (جنگ اعراب و اسرائیل) و افزایش مجدد آن پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران، و جنگ های بوقوع پیوسته در پیرامون خلیج فارس ، بر حساسیت این امر افزوده است.از سوی دیگر میزان مصرف فعلی منابع انرژی(سوخت)، برق و آب کشور وضعیت بحرانی، ناپایدار و نگران کننده ای را برای امکان تداوم بهره برداری از این منابع در آینده ایجاد نموده است. تلاشهای پراکنده ای هم که طی سالیان اخیر انجام گرفته، توانایی و انسجام لازم برای تأثیرگذاری بر این الگوها را بطور بایسته نداشته اند و بنظر می رسد این موضوع نیازمند صرف مطالعات و بررسیهای کارشناسی عمیقتر واختصاص زمان و هزینه بیشتری می باشد. همچنین باتوجه به وابستگی اکثر زیر ساختها وفعالیت های کشور وجامعه به انرژی ونیز تهدیدات متوجه آن بخصوص در شرایط بحراﻧﻬای طبیعی وغیر طبیعی ، نیل به پایداری و امنیت انرژی ، بهینه سازی مصرف انرژی، حساس سازی جامعه نسبت به اهمیت مسئله پایداری انرژی و منابع ملی دیگر ودر ﻧﻬایت ایجاد انگیزش در عموم افراد و اقشار جامعه، گامهای اساسی تر و مؤثرتری بخصوص جهت شرایط تهدید ضروری بوده و به موازات توسعه انرژی میبایستی بدان پرداخته شود. در این مقاله سعی شده است تا ضمن بیان ضرورت و اهمیت پایداری انرژی در برابرخطرات و تهدیدات متصور بر این حوزه و نگاه جامع به نقش راهبردی انرژی در کشور با ترسیم الگوی پایداری انرژی به ارائه ملاحظات دفاع غیرعامل در حوزه های نفت و نیرو در برابر این تهدیدات وکاستی ها ی این حوزه پرداخته شده و در ﻧﻬایت نتیجه گیری لازم ارایه گردد..