بهینه سازی ترتیب فرایند نقطه جوشکاری در مونتاژ قطعات بدنه فلزی خودرو (خاصه مجموعه کفی عقب پراید) جهت کاهش پیچیدگی

در این تحقیق تاثیر ترتیب فرآیند نقطه جوشکاری که یکی از اصلی ترین فرایندهای اتصال در بدنه خودرو می باشد، بر روی مغایرت های ابعادی قطعه مجموعه کفی عقب بدنه خودروی پراید صورت گرفته، و منشا تعریف پروژه، مشکل موجود در خط تولید این مجموعه از لحاظ پیچیدگی است. فرآیند جوشکاری نقطه ای از متداول ترین پروسه های اتصال ورق های فلزی در صنایع است که به علت ایجاد تغییر دمای ناهمگون درقطعه، باعث ایجاد تنش پسماند و تغییر شکل ناخواسته در محصول می شود. با استفاده از از رویکرد شش سیگما ابتدا عوامل متعددی انحراف در مونتاژ مجموعه های بدنه خودرو و بررسی و شناسایش ده و سپس میزان تاثیرگذاری اتصال به روش جوشکاری نقطه ای بدست آمده و انحراف نهایی توسط روش طراحی آزمایش ها مورد بررسی قرار گرفته است. نهایتا براساس روش تاگوچی تمرکز بر روی عوامل کلیدی جهت کاهش انحراف انجام شده است. نتایج بدست آمده از آزماشات، انتخاب بهترین ترتیب نقطه جوشکاری با استفاده از روش های مذکور را ایجاد کرده، بطوریکه حذف 100% مغایرت در راستای ارتفاع مجموعه کفی عقب خودروی پراید را ممکن ساخته است. نتیجه کلی این تحقیق استخراج دو قانون جهت طراحی ترتیب فرآیند نقط جوشکاری برای مونتاژ قطعات زیر مجموعه های بدنه خودرو با محور تقارن و نیز بدون محور تقارن است روش طراحی شده در این تحقیق برای بررسی و کاهش مغایرت های ابعادی حاصل از ترتیب نقطه جوش در زیر مجموعه های بدنه خودرو در خطوط تولید خصوصا زیر مجموعه هایی که از لحاظ ابعادی بزرگ هستند، قابل تعمیم است.

Keywords:

ترتیب نقطه جوش , کفی عقب , پیچیدگی , طراحی آزمایش ها , شش سیگما