بررسی تجربی تاثیر افزودن سلولز و اکسیدگرافن بر بهبود خواص فیزیکی مکانیکی فیلم های بسته بندی بر پایه پلی وینیل الکل

بسته بندی های رایج در صنایع غذایی عموما بر پایه محصولات پتروشیمی شامل پلیمرها و پلاستیک ها هستند که به دلیل زیست تخریب پذیر نبودن مشکلات زیست محیطی فراوانی ایجاد میکنند. در این پژوهش طراحی، ساخت و بررسی خواص نوعی فیلم بسته بندی متشکل از پلی وینیل الکل/کربوکسی متیل سلولز/اکسیدگرافن گزارش شده است. ابتدا با استفاده از روش ریخته گری حلالی بستر خالص پلیمری با نسبت های وزنی مختلف از پلی وینیل الکل و کربوکسی متیل سلولز تولید و خواص مکانیکی و نفوذپذیری آن ها در مقابل بخار آب اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده افزایش استحکام مکانیکی و نفوذناپذیری در حضور 10 ٪ وزنی از کربوکسی متیل سلولز بود. در ادامه برای بررسی تاثیر حضور نانوذرات اکسیدگرافن بر بهبود خواص فیلم های نانوکامپوزیتی درصدهای وزنی مختلف از آن به بستر خالص اضافه گردید. نتایج نشان داد که در حضور1% وزنی گرافن استحکام کششی 24% افزایش و نفوذپذیری در مقابل بخار آب11/3% کاهش می یابد. همچنین استحکام حرارتی نمونه ها بهبود نشان داد. این بهبود خواص به توزیع مناسب نانوذرات درون بستر پلیمری و برهمکنش خوب مابین بستر و نانوذرات نسبت داده شد.

Keywords:

استحکام کششی , بسته بندی , زیست تخریب پذیر , نانوذرات , نفوذ پذیری بخار آب