برآورد دبی اوج سیل در دوره بازگشتهای مختلف با استفاده ازروابط تجربی برای حوزههای کوچک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز تولبنه گرگان)

در طراحی سازه های مهندسی از قبیل سرریزها ، مجاری فاضلاب ها، طرح های کنترل سیلاب و مدیریت منابع آب ، نیاز به بر آورد مناسبی از حداکثر دبی سیل می باشد. با عنایت به اینکه اکثر حوزه های آبخیز کوچک به طور معمول فاقد ایستگاه هیدرومتری یا دارای نواقص آماری می باشند، نیاز به انتخاب روش های مناسب با توجه به شرایط و خصوصیات حوزه هاست. بدین منظور روش های متعددی از جمله روش های مبتنی بر سطح حوزه توسط محققین ارائه شده است . این فرمو لها معمولا به صورت روابطی هستند که از مساحت حوزه به عنوان متغیر استفاده می کنند. تحقیق حاضر در حوزه آبخیز تول بنه که یکی از زیر حوزه های حوزه آبخیز زیارت شهر گرگان می باشد، با هدف بررسی چندین روش تجربی برآورد دبی اوج سیل و انتخاب مناسب ترین روش برای منطقه انجام گرفت . در این تحقیق بر ای برآورد دبی اوج سیل از پنج روش فولر، کریگر، دیکن ، علی نواز و رایوس که بر مبنای سطح حوزه ارائه شده اند، استفاده گردید