میزان تاثیر ورزش بر دیابت در دانش اموزان دختر ورزشکار و غیرورزشکار استان خراسان رضوی

با وجودی که از دیرباز نقش فعالیت بدنی در کنترل و بهبود دیابت نوع II و افزایش حساسیت انسولین مورد توجه بوده است، ولی انجام فعالیت های ورزشی در محیط های آبی با توجه به وضعیت روحی و جسمانی این بیماران کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق نیمه تجربی، از بین دختران 10 تا 12 ساله ی مبتلا به دیابت نوع II؛ تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله (15 بیمار) و شاهد (15بیمار ) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته ( 3 جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا 60 دقیقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرینات ورزشی ویژه در آب انجام دادند، در حالی که گروه شاهد هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند. در این تحقیق متغیرهای مورد بررسی شامل وزن، شاخص توده ی بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول و دیاستول، قندخون ناشتا و همچنین هموگلوبین گلیگوزیله، قبل و بعد از دوره ی تمرینی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحقیق بیانگر تفاوت معنی داری بین میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول، دیاستول، قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیگوزیله بین دو گروهه تجربی و شاهد بود، در حالی که این تفاوت در متغیرهای وزن و شاخص تودهی بدنی در گروه معنی دار نبود.

Keywords:

ورزش , دیابت , دختران , تاثیر ورزش , خراسان رضوی