مکانیسم عمل احتمالی کرومن ها به عنوان مهارکننده های موثر آمیلوئیدی

بیماری آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده سیستم عصبی است که باعث زوال عقل وابسته به سن ، ازدست رفتن حافظه و هوشیاری می گردد. از مشخصات مشترک نوروپاتولوژیکی در این بیماران رسوبات غیر طبیعی پروتئینی بویژه پلاکهای سنیل و نورو تنگلها می باشد. اخیرا استفاده از مولکولهای آروماتیکی کوچک به عنوان عوامل مفید در جهت مهار تشکیل تجمعات آ-بتا توجه زیادی را بخود جلب کرده است. در مطالعه حاضر از یک مشتق آروماتیکی بنام مشتق کرومن(دی هیدروپیرانو کرومن) به منظور مهار تشکیل تجمعات آمیلوئیدی لیزوزیم استفاده شده است. برای القای تجمعات آمیلوئیدی در آنزیم لیزوزیم از pH اسیدی و دمای بالا استفاده شد. بعد از 48 ساعت انکوباسیون این پروتئین در حضور یا غیاب کرومن برای ارزیابی تشکیل فیبرهای آمیلوئیدی از سنجش تیوفلاوین T استفاده شد. فعالیت مهاری کرومن روی تجمعات لیزوزیم بوسیله روش تیو فلاوین اندازه گیری شد. این ترکیب بصورت وابسته به غلظت باعث مهار تشکیل فیبر های آمیلوئیدی شد و مطالعات ما نشان داد غلظت 3 میکرومولاربهترین غلظت برای فعالیت مهاری آن می باشد. مطالعات سینتیکی نشان داد که در حضور کرومن هم فاز تاخیر طولانی شد و هم فاز طویل سازی و رشد فیبریل های آمیلوئیدی بشدت کاهش یافت.در مجموع این مطالعه نشان داد که مولکول آروماتیک کرومن از طریق تخریب نیروهای استکینگ مانع تشکیل هسته های اولیه تجمع شده به تبع آن از تشکیل فیبرهای بالغ آمیلوئیدی جلوگیری می کند.

Keywords:

آلزایمر , تجمعات Aβ , کرومن