اثرات پیشگیرانه هسپرتین بر افسردگی در مدل ایسکمی مغزی فراگیر

سکته مغزی بیماری مخرب است، یکی از سه علت اصلی مرگ در سراسر جهان محسوب میشود و 80٪ موارد سکته مغزی به عنوان سکته مغزی ایسکمیک طبقه بندی میشوند. استرس اکسیداتیو ناشی از تولید گونه های اکسیژن واکنشی (ROS)نقش اساسی بر افسردگی و اختلالات روانی مرتبط بعد از سکته مغزی ایسکمیک ایفا میکند. هسپرتین اثرات آنتیاکسیدانی قوی دارد ،تولید ROS را کاهش میدهد. هسپرتین علاوه بر اثر ضد اکسیداتیو، اثر ضد التهابی نیز دارد. هدف از این مطالعه برر سی اثر هسپرتین روی افسردگی بعد سکته ای سکمیک در مدل موش صحرایی ای سکمی مغزی-رپرفیوژن میبا شد. در این مطالعه 28 موش صحرایی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه پیش تیمار با هسپرتین 15) میلی گرم بر کیلو گرم-خوراکی) و گروه کنترل مثبت با آسپرین و گروه کنترل و گروه بیمار با آب مقطر به مدت 14 روز درمان شدند. برای القای مدل سکته مغزی ای سکمیک، موش بیهوش شده و هر دو شریان چپ و را ست به مدت 5 دقیقه با گیره های عروقی بسته شد (زمان ایسکمی)، سپس مدت 10 دقیقه گیره های عروقی برداشته شد(زمان رپرفیوژن)، دوباره مدت 5 دقیقه دیگر هر دو شریان بسته شد بعد از آن گیره ها بردا شته شده و خون در هر دو شریان بازگ شت. 48 ساعت بعد القای مدل، برای تشخیص میزان افسردگی، آزمون تعلیق دم انجام شد. مطالعه ما ن شان داد در گروه ای سکمیک افسردگی افزایش مییابد. هسپرتین، افسردگی پس از سکته مغزی ایسکمیک را کاهش میدهدp<0.0001 این مطالعه اولین بار اثر مثبت هسپرتین بر افسردگی پس از سکته مغزی و ارتباط این اثر با فعالیت آنتی اکسیدانی هسپرتین را نشان داد.

Keywords:

هسپرتین , گونه های واکنشی اکسیژن , ایسکمی مغزی-رپرفیوژن