تعیین سطح بیان ژن MUC17 و MUC22 در نمونه های بافتی بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 307

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IAUFALABIO03_066

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

Abstract:

سرطان یک نام عمومی برای بیش از 100 بیماری است که به علت جهش در ژن های درگیر در رشد، تمایز یا مرگ پدید می آید. 85 درصد سرطان ها در سلول های اپی تلیال رخ داده که به نام کارسینوما و بقیه با منشاء سلول های مزودرمی سارکوما و با منشاء غده ای به نام آدنوکارسینوما شناخته می شوند. سرطان کلورکتال به سرطانی اطلاق می شود که از روده بزرگ شروع می شود تا راست روده ادامه دارد. سرطان روده بزرگ و راست روده دارای ویژگی های مشترک بسیاری هستند. این دو سرطان در تمام موارد به جز در بخش های درمان با هم مورد بحث قرار می گیرند. سرطان کلورکتال بیماری بسیار ناهمگون است که در نتیجه اندرکنش عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می گردد، اکثر سرطان های کلورکتال (صرفنظر از اتیولوژی)، از پولیپ های آدنوماتو منشاء می گیرند. سرطان کولورکتال سومین سرطان بعد از سرطان ریه و پستان است. این سرطان از معدود سرطان های قابل پیگیری در عین پیش روندگی و کشندگی است. شیوع آن از سن پنجاه سالگی ولی در موارد ارثی زودتر هم بروز می کند. تعیین سطح بیان ژن MUK7 و MUK22 در نمونه های بافتی توموری کلورکتال به عنوان بیومارکر پیش آگهی دهنده می باشد تا با افزایش آگاهی از تغییر سطح بیان ژن ژن MUC7 و MUC22 بتوانیم درمان سرطان کلورکتال را به پیش ببریم، به این صورت که سرطان در مراحل اولیه قابل تشخیص باشد. در این تحقیق از نمونه های بافت تومور و نرمال کلورکتال استفاده می شود. بر روی 30 بیمار مبتلا به سرطان کلورکتال و 30 بافت حاشیه تومور (نرمال) که برای جراحی به انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی مراجعه کرده بودند از تومور بانک این بیمارستان جمع آوری گردید. تمامی بافت ها در تانک ازت نگهداری شده اند. پس از دریافت بافت ابتدا 100 نانوگرم بافت توسط تیغ بیستوری تکه تکه می شود و سپس به کمک دستگاه هموژنایزر بافت به طور کامل هموژن می شود و پس از استخراج RNA، ساخت cDNA صورت می گیرد. سپس به روش Real Time PCR میزان بیان MUC22 و MUC7 در هریک از نمونه ها اندازه گیری می شود. این اطلاعات بدست آمده با دیگر اطلاعات بالینی بیمار در نرم افزار SPSS و با استفاده از روش آماری T-Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس آنالیزهای آماری ارتباط معنادار بین بیان ژن MUC22 و MUC7 و درجه تمایز سلول های توموری مشاهده شد. همچنین ارتباط معنی دار مثبت بین بیان این ژن ها و سن بیماران وجود داشت. افزایش بیان ژن MUC22 و MUC7 در بافت های توموری نسبت به بافت های سالم در حاشیه تومور مشاهده شد.

Authors

زهرا صفری

گروه ژنتیک، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مهرداد هاشمی

گروه ژنتیک، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران