مبانی فقهی و حقوقی عضویت دولت های اسلامی در سازمان های بین المللی

بی تردید حضور فعال و منسجم و راهبردی کشورهای اسلامی همراه با تقویت اقتصاد و فرهنگ و آموزش می تواند کشورهای اسلامی را در مقابل سلطه های کشورهای سلطه خواه مصون دارد و اصل عدم سلطه پذیری که در اسلام و قانون اساسی ما آمده همچنان اثرگذار باشد. پژوهشگر بدنبال آن است که حضور در چنین صحنه بین المللی امری غیرقابل اجتناب می باشد و عدم حضور به موقع در خیلی از این مجامع ضررهای جبران ناپذیری را به دنبال دارد، ولی آنچه باعث موفقیت کشورهای اسلامی می شود، حضور اثرگذار و فعال نه صرفا اثرپذیر در این صحنه هاست. نتایج این مقاله اینگونه بود که: اگرچه این قطعنامه ها تاثیرات چشمگیری در انسجام حقوق بین الملل داشته اند، ولی اغلب مورد بی مهری و کم توجهی حقوقدانان بین المللی قرار گرفته اند. با این وجود این قطعنامه ها با توجه به اهمیتی که دارند به هیچ وجه از چشمان ژرف نگر قضات دیوان بین المللی دادگستری پنهان نمانده اند. از سوی دیگر جایگاه و تاثیرات قطعنامه های مجمع عمومی را می توان در رابطه با مفهوم حسن نیت مورد تفسیر قرار داد. حسن نیت یکی از اصول حقوق بین الملل است که بطور ضمنی از اصل وفای به عهد قابل استناط می باشد و صریحا در بند 2 ماده 2 منشور ملل متحد و ماده 26 کنوانسیون وین راجع به حقوق معاهدات مورد اشاره قرار گرفته است. علاوه بر این از این اصل به عنوان یک تعهد حقوق بین الملل عام یاد شده است. با توجه به نظرات قاضی لاترپاخت و کلاستاد می توان گفت هردوی آنها بر این عقیده اند که وظیفه مد نظر قراردادن قطعنامه های مجمع عمومی توسط دولت ها متضمن یک تعهد حقوقی الزام آور نمی باشد. با این وجود حداقل می توان گفت در برخی موارد این تعهد به سطحی ارتقاء پیدا می کند که نه تنها تعهد به مدنظر قرار دادن قطعنامه ها با حسن نیت را دربر می گیرد، بلکه حتی عمل واقدام با حسن نیت را شامل می شود.

Keywords:

مبانی فقهی و حقوقی , دولت های اسلامی , سازمان های بین المللی