اثر بخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و هوش اخلاقی پرستاران

اهداف: بررسی راهبردهای افزایش تحمل پریشانی و بهبود هوش اخلاقی در افرادی که در طول زندگی کاری با بیماران سروکار دارند. یکی از راه های مهم اثرگذاری کیفی در حوزه علوم پزشکی است. در هیمن راستا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی و هوش اخلاقی پرستاران بود. روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی و به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران یک بیمارستان دولتی در سال 96-1395 بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از پرستاران بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس پرستاران به پرسشنامه های تحمل پریشانی و هوش اخلاقی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند. سپس از هر دو گروه پیش آزمون- پس آزمون به عمل آمد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از مقیاس اشتیاق شغلی و پرسشنامه های سرمایه روانشناختی و حمایت سازمانی ادراک شده استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده به آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر افزایش تحمل پریشانی و هوش اخلاقی پرستاران موثر است (p<0/01).بحث: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که برنامه درمانی متمرکز بر شفقت می تواند به منظور افزایش تحمل پریشانی و بهبود هوش اخلاقی پرستاران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

درمان متمرکز بر شفقت , تحمل پریشانی , هوش اخلاقی