بررسی اثر الگوی کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های امیدبخش گندم دوروم در شرایط آب و هوایی شمال خوزستان

به منظور بررسی اثر الگوی کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های امیدبخش گندم دوروم در شرایط آب و هوایی شمال خوزستان آزمایشی در سال زراعی 1394 -95 در مرکز تحقیقات کشارزی صفی آباد، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل الگوی کاشت در دو سطح ( کاشت دو خط روی پشته و کاشت سه خط روی پشته) در کرت های اصلی و هفت ژنوتیپ امیدبخش گندم دوروم شامل (شبرنگ، DW-93-15، DW-93-16، DW-93-17، DW-93-18، DW-93-19، ( DW-93-20 در کرت های فرعی بود. نتایج نشان داد که الگوی کاشت بر صفات ضریب تولید پنجه بارور، تعداد سنبله در یک متر طولی، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، میزان توزیع مجدد، سهم توزیع مجدد، کارایی توزیع مجدد، میزان فتوسنتز جاری و کارایی فتوسنتز جاری در سطح احتمال خطای پنج درصد معنی دار بود. تیمار ژنوتیپ بر صفات طول سنبله، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد و بر ضریب تولید پنجه بارور، تعداد سنبله در یک متر طولی، عملکرد بیولوژیک، میزان توزیع مجدد، سهم توزیع مجدد و میزان فتوسنتز جاری در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. برهمکنش الگوی کاشت و ژنوتیپ بر وزن هزاردانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، سهم توزیع مجدد و کارایی فتوسنتز جاری در سطح احتمال یک درصد و بر شاخص برداشت در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. نتایج آزمایش نشان داد، بیشترین عملکرد دانه با 5311 کیلوگرم در هکتار به ژنوتیپ DW-93-16 با الگوی کاشت دو خط روی پشته و کمترین با 4175 کیلوگرم در هکتار به ژنوتیپ DW-93-20 با الگوی کاشت دو ردیف متعلق بودند.

Keywords:

گندم دوروم , الگوی کاشت , ژنوتیپ.