بررسی و تبیین ملکوت در ادیان ابراهیمی با رویکرد تربیت دینی

از جمله معارفی که در ادیان الهی مورد اشاره قرار گرفته شده است، وجود ساحت های معنوی برای عالم است، که از آن به عالم ملکوت یاد شده است. سوال پژوهش چیستی عالم ملکوت در حوزه ادیان الهی و نقش آن در تربیت دینی است که با روشی تحلیلی و توصیفی بدان پرداخته شده است. از یافته های پژوهش می توان به این مطالب اشاره نمود که ؛ براساس این نظریه عرفا و فیلسوفان صدرائی و اشراقی برای هر موجودی ملکوتی قائل شدهاند. ازمنظر لغویون، حکمای صدرائی و اشراقی، عرفا ،کتاب مقدس وتفاسیرو روایات، ملکوت به معنای باطن و حقیقت عالم است به طوری که احاطه خداوند بر این باطن حاکی از انتساب اشیاء به وی ربوبیت و قدرتش برموجودات است که این امر حاکی از امکان شناخت این عالم است. از آثار تربیتی اعتقاد به ملکوت در علوم اسلامی می توان به مواردی نظیر؛تاثیر برکمال انسان، فراز و نشیب ملکوتی انسان، تاثیر زیارت و دعا،تسلیم و عبودیت در قبال حق تعالی، کسب مقام یقین،اشاره نمود و از موارد تربیتیایمان به ملکوت درکتاب م9قدس می توان به این نکته اشاره نمود که مومنان به ملکوت پیوسته ملکوت خدا را با تمام ت3جل6ی اش جستجو کرده و مشتاق حضورخدا و قدرت وی در زندگی خویشند و گاه به بیان ویژگی های اخلاقی آنها در دوری از گناه و تمایل به راه عادلانه مسیح و تلاش برای دستیابی به ملکوت اشاره شده است.

Keywords:

ملکوت , ادیان آسمانی , انسان , تکامل , تربیت.