اکسیداسیون گوگرد تحت شرایط مختلف رطوبتی و حرارتی و تاثیر آن بر قابلیت جذب عناصر غذایی در خاک آهکی اصفهان

در یک آزمایش، اثر دو سطح رطوبتی 60% (M1) و 90% ظرفیت زراعی (M2) و چهار سطح گوگرد (S2=1000, S1=500, S0=0 و 2000 S3= کیلوگرم بر هکتار) بر اکسایش گوگرد بررسی شد. خاک ها در دمای C°25 انکوبه شدند و در 6 نوبت (T5=180, T4=120, T3=90, T2=60, T1=30 و T6=270 روز) نمونه برداری انجام شد. در آزمایش دوم خاک ها در دمای C°36 انکوبه و در 3 نوبت (T8=28, T7=14 و T6=42 روز) نمونه برداری انجام شد. Zn, Mn, Fe, P, pH و (-SO(4)(2 خاک اندازه گیری شدند. تمام اثرات اصلی و متقابل سطوح رطوبت، گوگرد و مدت آنکوباسیون خاک بر تمام صفات اندازه گیری شده، تفاوت معنی دار داشت. افزایش رطوبت موجب افزایش Zn, P و (-SO(4)(2- و کاهش Fe, EC, pH و Mn خاک شد. با مصرف گوگرد، pH محلول خاک کاهش و مقادیر (-Zn, Fe, P, SO(4)(2 و Mn افزایش نشان دادند. بیشترین میزان آهن و روی قابل جذب خاک به ترتیب با مصرف 500 و 1000 کیلوگرم در هکتار گوگرد و بیشترین مقدار Mn, P و (-SO(4)(2 محلول با مصرف 2000 کیلوگرم در هکتار گوگرد حاصل شد. تیمار (M(2)S(3 کمترین pH و بیشترین P, EC و (-SO(4)(2 را داشت. تیمارM2T4 بیشترین Mn و (-SO(4)(2 و کمترین pH را داشت. بیشترینP قابل جذب را تیمار M2T3 داشت. حداقل pH و حداکثر Mn و (-SO(4)(2 را تیمار (S(3)T(4 داشت و بیشترین P و Zn قابل جذب را (S(3)T(3 و (S(2)T(3 بوجود آوردند.

Keywords:

پ هاش , سولفات , عناصر میکرو , فسفر , گوگرد