درک و سازگاری آبخیزنشینان منطقه سمیرم نسبت به تغییر اقلیم

معیشت مبتنی بر شبانی، نظام تولید سنتی است که این نظام به وسیله ساختارهای پویا، انعطاف پذیر و پیچیده، اغلب با اقلیم غیر قابل پیش بینی و شرایط نامتعادل طبیعی در مناطق خشک و نیمهخشک سازگار شده است. بدین منظور دانش بهره برداران مراتع ییلاقی سمیرم استان اصفهان نسبت به تغییر اقلیم بررسی شد. جامعه مورد مطالعه، عشایر مراتع ییلاقی سمیرم است که در حدود 7700 بهره بردار از طوایف مختلف ایل قشقایی شامل دره شوری، عمله، شش بلوکی و فارسیمدان از این مراتع استفاده می نمایند. جامعه انتخابی از سامان های مختلف این مراتع است، بدین علت برای نمونه گیری از روش خوشه ای استفاده شد. همچنین به منظور بررسی شناخت و دانش بومی عشایر نسبت به تغییر اقلیم و اثرات آن بر بهره برداری از مراتع و شناسایی سازگاری آنها از روش های کیفی از جمله مشاهده مستقیم و مصاحبه های گروهی و عمیق استفاده شد. سپس داده های جمع آوری شده به روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش به سازگاری هایی همچون تاخیر زمان کوچ، ساخت خانه های بلوکی، ساخت استخر و گوراب، کاهش دام، تغذیه دام ها با سایر منابع علوفه ای و ... اشاره دارد و نشان می دهد عشایر ایل قشقایی با زندگی در طبیعت به خوبی تغییرات به وجود آمده در اقلیم را درک کرده اند.

Keywords:

تغییر اقلیم , دانش بومی , سازگاری , ایل قشقایی , مراتع ییلاقی استان اصفهان