برنامه ریزی راهبردی به منظور ارتقاء تاب آوری اکوسیستم های حساس در برابر تغییرات اقلیمی

امروزه مفهوم تاب آوری به عنوان رویکرد غالب به منظور کاهش آسیب پذیری ابعاد مختلف جوامع انسانی نظیر منابع موجود، نواحی ساحلی و مناطق حفاظت شده در برابر تهدیدهای روزافزون ناشی از مخاطرات طبیعی و انسانی در نظر گرفته شده است. مناطق حفاظت شده به دلیل دارا بودن غنا و ارزش دوچندان زیست محیطی ونیز منبع زنده ژنوم مختلف گیاهی و جانوری در حفظ پایداری اکوسیستم های جانوری و گیاهی مناطق مختلف ملی و جهانی اهمیت ویژه ی دارد و در همین راستا منطقه حفاظت شده ی مند با اکوسیستم آبی- خاکی و پارک ملی نخیلو به عنوان محدوده ی موردمطالعه در نظر گرفته شده است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیل و باهدف افزایش تاب آوری اکوسیستم های حساس در برابر تغییرات اقلیمی و تعیین استراتژی های بهینه به منظور کاهش آسیب پذیری این مناطق، با استفاده از روش تحلیلی و برنامه ریزی سوات و نیز استفاده ازنظر خبرگان و فعالان زیست محیطی صورت پذیرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، استراتژی حال حاضر محدوده ی موردمطالعه به صورت تهاجمی است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش، می بایست اقداماتی نظیر افزایش تجهیزات و تاسیسات لازم، نیروی انسانی متخصص، جذب سرمایه های مالی، فعال سازی تشکل ها و انجمن های زیست محیطی و داوطلب در اولویت قرار گیرد. نتایج این پژوهش را میتوان در افزایش تاب آوری مناطق حفاظت شده و پارک های ملی مختلف استانی و ملی مورداستفاده قرارداد.

Keywords:

اکوسیستم های حساس , تاب آوری , تغییرات اقلیمی , منطقه حفاظت شده ی مند , پارک ملی نخیلو