عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری بنگاه های دانش بنیان فناوری اطلاعات و ارتباطات: شواهدی از پیمایش نوآوری ایران

مفهوم ظرفیت نوآوری در سالهای اخیر در علم مدیریت بسیار گسترش یافته است. ظرفیت نوآوری نشان دهندهی توانایی بنگاه در نوآوری به طور مستمر و جلوتر از رقبا میباشد. برخی محققان ظرفیت نوآوری را شرط لازم برای تحقق نوآوری میدانند. هدف پژوهش یافتن عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری بنگاه های دانشبنیان حوزه فاوا بوده است. در این پژوهش از روش تحقیق کمی و با تحلیل داده های مرتبط با ظرفیت نوآوری در پیمایش نوآوری ایران انجام گردیده است. بدین منظور فعالیتهای نوآورانه 240 بنگاه دانش بنیان فعال در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SMART PLS مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. بر اساس این پژوهش، شاخصهای وجود واحد تحقیق و توسعه، نیروی انسانی توانمند، سهم فروش محصولات نوآورانه، تعداد نوآوری در فرآیند، سود حاصل از فروش محصولات نوآورانه، اختراعات ثبت شده، تعداد نوآوری در محصول، توسعه بازارهای جدید و اشتغال حاصل از نوآوری به ترتیب مهمترین شاخصها در اندازه گیری ظرفیت نوآوری میباشد. همچنین منابع تخصیص یافته به نوآوری، استفاده از منابع ایده یابی داخل بنگاه، همکاری با مشتریان، تامین کنندگان و رقبا، استفاده از منابع اطلاعاتی بازار شامل مشتریان تامین کنندگان و رقبا مهمترین عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری میباشند. در میان عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری، عوامل محیطی از عوامل سازمانی از اهمیت بیشتری برخوردار است. در میان عوامل سازمانی نیز قوانین و سیاستهای حمایتکننده از نوآوری و ثبات آنها، نظام تامین مالی نوآوری و سرمایه گذاری ریسکپذیر و حمایت فنی و عملیاتی از نوآوری مهمترین عوامل محیطی موثر بر ظرفیت نوآوری میباشند. به طور خلاصه نتایج این پژوهش نشان داد که این بنگاه ها نیازمند حمایتها و دخالتهای اثربخش دولت برای ارتقاء ظرفیت نوآوری و همچنین نوآور ماندن هستند.

Keywords:

نوآوری , ظرفیت نوآوری , فناوری اطلاعات و ارتباطات , بنگاه های دانشبنیان , پیمایش نوآوری ایران